The Economist

The Economist is een internationale weekkrant, gedrukt in tijdschriftformaat en digitaal uitgegeven, die zich richt op actualiteiten, internationale zaken, politiek en technologie. De krant, gevestigd in Londen, is eigendom van The Economist Group, met hoofdredacties in de Verenigde Staten, maar ook in grote steden in continentaal Europa, Azië en het Midden-Oosten. In augustus 2015 verkocht Pearson zijn belang van 50 procent in de krant aan de investeringsmaatschappij van de Italiaanse familie Agnelli, Exor, voor £ 469 miljoen (US $ 531 miljoen) en de krant verwierf de resterende aandelen opnieuw voor £ 185 miljoen ($ 206 miljoen). In 2019 bedroeg de gemiddelde mondiale gedrukte oplage ruim 909.476; dit, gecombineerd met de digitale aanwezigheid, bedraagt ​​ruim 1,6 miljoen. Op hun sociale mediaplatforms bereikt het in 2016 een publiek van 35 miljoen mensen. De krant legt een prominente focus op datajournalistiek en analyse boven de oorspronkelijke berichtgeving, wat zowel kritiek als bijval oplevert. The Economist, opgericht in 1843, werd voor het eerst verspreid door de Schotse econoom James Wilson om steun te verzamelen voor de afschaffing van de Britse maïswetten (1815-1846), een systeem van importtarieven. In de loop van de tijd breidde de berichtgeving van de krant zich verder uit naar de politieke economie en begon uiteindelijk artikelen te publiceren over actuele gebeurtenissen, financiën, handel en de Britse politiek. Gedurende het midden van de 20e eeuw breidde het de lay-out en het formaat aanzienlijk uit, door opinierubrieken, speciale rapporten, politieke cartoons, lezersbrieven, omslagverhalen, kunstkritiek, boekrecensies en technologische kenmerken toe te voegen. Het papier is vaak herkenbaar aan het brandweerrode naamplaatje en de geïllustreerde, actuele omslagen. Individuele artikelen worden anoniem geschreven, zonder naamregel, zodat de krant als één collectieve stem kan spreken. Het wordt aangevuld door het zusterlevensstijlmagazine, 1843, en een verscheidenheid aan podcasts, films en boeken. Het redactionele standpunt van The Economist draait voornamelijk om klassiek, sociaal en vooral economisch liberalisme. Sinds haar oprichting heeft zij het radicale centrisme gesteund en de voorkeur gegeven aan beleid en regeringen die de centristische politiek in stand houden. De krant is doorgaans voorstander van economisch liberalisme, met name vrije markten, vrijhandel, vrije immigratie, deregulering en mondialisering. Ondanks een uitgesproken redactioneel standpunt wordt er van uitgegaan dat er weinig sprake is van bias in de berichtgeving, en dat er sprake is van rigoureuze feitencontrole en strikte redactie van teksten. Het uitgebreide gebruik van woordspelingen, de hoge abonnementsprijzen en de diepte van de berichtgeving hebben de krant verbonden met een hoog inkomens- en goed opgeleid lezerspubliek, wat zowel een positieve als een negatieve connotatie heeft. In lijn hiermee beweert het een invloedrijk lezerspubliek te hebben van vooraanstaande bedrijfsleiders en beleidsmakers.